مشورت با روان‌پزشک قبل از جراحي پلاستيک

به‌عنوان يک قاعده، از جراحان پلاستيک يا ديگر جراحاني که اقدام به اعمال پلاستيک زيبايي مي‌کنند (از جمله جراحان عمومي يا جراحان گوش و گلو و بيني) خواسته مي‌شود که متقاضيان اين اعمال را جهت بررسي وضعيت رواني، ابتدا به روان‌پزشک معرفي کنند.
واقعيت اين است که تمايل براي جراحي پلاستيک زيبايي در سطوح گوناگون آسيب‌شناسي رواني فردي و اجتماعي قابل بررسي است. در شديدترين وضعيت، ما با بيماراني روبه‌رو هستيم که به علت ابتلا به نوعي اختلال هذياني (نوع جسمي) دچار اين عقيده هذياني هستند که نقص يا بدشکلي جسمي دارند و به همين جهت امکان دارد متقاضي عمل جراحي زيبايي باشند که اگر جراح بدون ارزيابي روان‌پزشکي اقدام به جراحي کند بايد مطمئن باشد که از نتيجه عمل ناراضي خواهند بود و تقاضاي تکرار آن را خواهند کرد.
يک‌بار با بيماري روبه‌رو شدم که پس از چند عمل جراحي زيبايي بيني که هميشه هم با تلخکامي، از نتيجه عمل ناراضي بود، سرانجام براي بررسي روان‌پزشکي ارجاع شده بود که نتيجه بررسي حاکي از وجود روان‌پريشي در اين فرد بود. در واقع اين مرد ميانسال که بيش از ده بار مورد عمل زيبايي بيني قرار گرفته بود نيازمند درمان روان‌پزشکي بود و نه جراحي پلاستيک.

در سطح پايين‌تر، بيمار مبتلا به «اختلال بدشکلي بدن» ممکن است متقاضي عمل پلاستيک زيبايي باشد. اين فرد هم بدون آنکه نقص يا نازيبايي در کار باشد، اشتغال فکري بيمارگونه با ظاهر خويش دارد هرچند که ذهنيت او به حد هذيان نمي‌رسد و با درمان‌هاي روان‌پزشکي، چه روان‌درماني و چه درمان دارويي، امکان بهبود او وجود دارد.
در سطح باز هم پايين‌تر با فردي روبه‌رو مي‌شويم که احساس کهتري و ناکارآمدي دارد، اما ناخودآگاه مشکلات خويش را به ظاهر خود نسبت مي‌دهد.
منبع:www.salamat.com